ROKOKO
Rokoko (“stil Luja XV”) je naziv za francusku umjetnost i unutarnji dizajn 18. stoljeća. Riječ rokoko kombinacija je francuske riječi rocaille (vesele dekoracije pećina nepravilnim kamenjem i školjkama) i barocco (barok, ili biser nepravilnog oblika). Iako se još vode rasprave o važnosti rokokoa u historiji evropske umjetnosti, rokoko se danas širom priznaje kao važan period u razvoju evropske umjetnosti.
Johann Michael Fischer, Bazilika u Ottobeurenu u Bavarskoj (1737.-1766.). Arhitektonski prostor je tečan i pun života.
Rokoko se javlja oko 1720. u Francuskoj i u pedesetak godina, koliko traje, širi se po Njemačkoj i ostalim evropskim zemljama. To je stil ukroćenog baroka s nježnijim linijama, svjetlijim bojama i manje napadnom dekoracijom. Obilje u rokokou gubi težinu, ornament postaje organički, lagan i prozračan, učestalo se koristi tehnika pastela, pojavljuje se tzv. “ženska umjetnost” (Žene umjetnice) i prevladava djetinji duh zabave. Elegantni namještaj koji su radili francuski majstori pokazuje želju da se živi udobno, civilizirano, ali i privatno.
Antoine Watteau, Ukrcavanje za Kiteru, (1717., ulje na platnu, 128 × 193 cm, Schloß Charlottenburg, Berlin)
