Max Weber – jedan od tri glavna utemeljitelja moderne društvene nauke

„Nema ničega opasnijeg od miješanja teorije i historije.” – Max Weber

Njemački pravnik, ekonomista, historičar, sociolog i političar, Max Weber, rođen je 21. aprila 1864. godine u Erfurtu. Značajno je utjecao na razvoj socijalne teorije istraživanja, ali posebno na sociologiju kao zasebnu disciplinu. Njegov otac je bio politički aktivan sa sklonošću ka životnim uživanjima, a dok mu je majka vodila povučen i miran život.

Poslije završetka srednje škole, tokom tri semestra studirao je pravo, ekonomiju, historiju i filozofiju. Zatim je godinu dana proveo služeći vojsku. Svoje studije nastavlja na Univerzitetu u Berlinu.  Nakon pet godina odbranjuje svoju doktorsku disertaciju.

Poslije dvije godine rada kao profesor ekonomije na Univerzitetu u Freiburgu, svoju profesorsku karijeru nastavlja u Heiderbergu. Ipak, najviše se proslavio sa objavio eseja pod nazivom „Profesionalna etika i duh kapitalizma“, 1905. godine, gdje naglašava da priroda kapitalizma treba da se posmatra kao mnogo više nego prosta proizvodnja i razmjena dobara na određeni način u određenom institucionalnom sistemu.  Razvija i teoriju o vezi između kapitalizma i religije.

U svom drugom djelu, „Politika kao poziv“, definiše državu kao entitet koji ima „monopol na legitimnu upotrebu nasilja“. Poslije povratka iz I svjetskog rata gdje je radio kao medicinski službenik, objavljuje još tri knjige o religiji u sociološkom okviru, „Religija Kine“, „Religija Indije“  i “Drevni Judaizam“, gdje uspoređuje pomenute religije i kulture sa zapadnim svijetom.

Skupa sa Emilom Durkheimom i Karl Marxom, smatra se kao jednog od tri glavna utemeljitelja moderne društvene nauke. Jedan je od najznačajnijih klasičnih mislilaca u durštvenim naukama, te utemeljivačem teorije birokratske organizacije, koja zapravo predstavlja preteču svih savremenih teorija društvene organizacije. Njegov utjecaj je veoma ogroman i u oblastima sociologije, ekonomije, politike i religije.

Umro je u svojoj 56. godini života, 14. juna 1920. godine u Munichu.