Alberto Giacometti – slavni Švicarski slikar i vajar
Slavni slikar i vajar, Alberto Giacometti, rođen je u Švicarskoj, u Katonu Gaubiden, 10. oktobra 1901. godine, kao najstarije dijete od četvoro djece u obitelji. Ljubav prema umjetnosti je naslijedio od svog oca koji je također bio slikar.
Giacometti u svojim slikama, a naročito u crtežima, često apostrofira pitanje praznog prostora, te pokušavajući da definiše prazninu, približava se domenima nereprezentativne kompozicije. U periodu od 1947. do 1959. godine stvara nekoliko skluptura čvojeka i ljudi koji hodaju na platformi gradskog skvera. U ovom periodu poznata je skultupra „Čovjeka koji hoda na kiši“, nastala 1948. godine, veoma slične dinamike ali manjeg formata, a također i poznatija skluptura „Čovjeka koji hoda“ iz 1947. godine.
Skluptura „Čovjek koji hoda“ (1947.) je među prvim velikim sklupturama koja je izuzetno visoka i izdužena skluptura koja označava umjetničku transformaciju ka poznom, prepoznatljivom stilu. Najinteresantniji dio kod ove sklupture jeste odnos između šetajuće prilike i postoja koje definiše prostor kretanja. Danas se ova skluptura nalazi u muzeju Kuća kultura u Cirihu.
Sklupture „Čovjeka koji hoda“ i „Čovjeka koji hoda na kiši“, kao i mnoge druge sklupture čovjeka koji hoda, izgledaju kao da su zamrznute u vremenu, ali idalje odlučne da krenu naprijed. One simbilišu otuđenost i anksioznost poslijeratne Europe, a kao i veliku egzistencijalnu dilemu XX vijeka.
Kad bolje pogledate njegove sklupture „tankih“ ljudi, vjerovatno vas njihov volumen neće osvojiti, niti tekstura ili proporcije, no karakter tih stuktura itekako može jer tačno opisuju sve što je Alberto Giacometti, tada želio da izvuže. Naravno, ako ste imalo upoznati s njegovim stvaranjem .
Ljudi su se navikli da je sve uglađeno i uredno najljepše, a ljepota Giacomettijevih djela treba razumjeti. Ljepota nejgovih skluputra nije u volumenu nego je to puno više. Ljepota se nalazi u odnosu između volumena i prostora koje ga obuzima. I upravo u tavkoj hrapavoj površini iznosi van onošto je zatvoreno u čovjeku.
Sredinom 60-tih odina, Albertovo zdravlje se počinje pogoršavati. Naposlijetku umire zbog srčanih problema, 11. januara 166. godine u u Švicarskoj u društvu brata Diega, Annette i Caroline.
